Historia MŚ: Meksyk 1970
Witam, w kolejnym odcinku z cyklu artykułów “Historia MŚ” cofniemy się do roku 1970 i przypomnimy sobie tamtejszy mundial. IX mistrzostwa świata odbyły się w 1970 roku w Meksyku. Rozgrywki odbywały się w dniach od 31 maja do 21 czerwca 1970 roku. O prawo organizowania turnieju Meksyk walczył z Argentyną. Decyzja o wyborze gospodarza zapadła na kongresie FIFA, który odbył się 8 października 1964 roku w Tokio, kiedy to ogłoszono wyniki głosowania. Meksyk wygrał z Argentyną ilością głosów 56:32. Mistrzem świata zostali już po raz trzeci Brazylijczycy pokonując w finale Włochów 4:1, tym samym otrzymali trofeum Julesa Rimeta na własność, gdyż postanowiono że kto wygra ten puchar 3 razy dostanie statuetkę na stałe. Były to również pierwsze mistrzostwa świata, które transmitowano w kolorze, i po raz pierwszy pojawiły się żółte i czerwone kartki.
foto: logo mundialu 1970
Na MŚ 1970 wystąpiło 16 zespołów z 5 kontynentów. Były to już 5 mundial z rzędu, na którym wystąpiło tyle drużyn. Z Europy byli to obecni mistrzowie świata – Anglicy, wicemistrzowie świata – RFN, czwarta drużyna poprzedniego turnieju – ZSRR, Włochy, którzy zawiedli w 1966 roku i od 1950 nie potrafili wyjść z grupy na MŚ, jednak jako mistrz Europy z 1968 wierzą że to się zmieni w Meksyku. Oprócz tych gigantów europejskiej piłki do Meksyku przyjechali też słabsze drużyny takie jak Belgia, Czechosłowacja, Szwecja, Bułgaria i Rumunia. Z Ameryki Południowej przybyli Brazylijczycy – brutalnie wyeliminowani z mistrzostw w Anglii, Urugwaj – dwukrotni mistrzowie świata i Peru. Z Ameryki Północnej byli to oczywiście gospodarze – Meksyk i totalny debiutant – Salvador. Izrael zakwalikował się do turnieju jako drużyna azjatycka, ponieważ do roku 1974 była w konfederacji AFC, dzisiaj należy do UEFA. Ostatnią drużyną było Maroko z Afryki. Za faworytów turnieju uchodzili Brazylijczycy, od nich zawsze oczekuje się sukcesu, obrońcy trofeum – Anglicy, RFN. Szanse dawano też ZSRR i Włochom. Gospodarze turnieju – Meksyk nie był faworytem do wygrania mistrzostw, ponieważ jeszcze nigdy nie zdołał przebrnąć przez fazę grupową, jednak kibice wierzyli że na swoim terenie mogą coś osiągnąć. System rozgrywania turnieju był taki sam jak w 1966 roku.
Mecze rozgrywano na 5 stadionach w 5 miastach:
Estadio Azteca – Meksyk
Estadio Jalisco – Guadalajara
Estadio Cuauhtemoc – Puebla
Estadio Nou Camp – Leon
Estadio Luis Dosal – Toluca
FAZA GRUPOWA
GRUPA 1
1. ZSRR 2-1-0
2. MEKSYK 2-1-0
3. BELGIA 1-0-2
4. SALVADOR 0-0-3
GRUPA 2
1. WŁOCHY 1-2-0
2. URUGWAJ 1-1-1
3. SZWECJA 1-1-1
4. IZRAEL 0-2-1
GRUPA 3
1. BRAZYLIA 3-0-0
2. ANGLIA 2-0-1
3. RUMUNIA 1-0-2
4. CZECHOSŁOWACJA 0-0-3
GRUPA 4
1. RFN 3-0-0
2. PERU 2-0-1
3. BUŁGARIA 0-1-2
4. MAROKO 0-1-2
ĆWIERĆFINAŁY
ZSRR – URUGWAJ (0-1) (po dogrywce.)
WŁOCHY – MEKSYK (4-1)
BRAZYLIA – PERU (4-2)
RFN – ANGLIA (3-2) (po dogrywce.)
PÓŁFINAŁY
URUGWAJ – BRAZYLIA (1-3)
WŁOCHY – RFN (4-3) (po dogrywce.)
MECZ O 3 MIEJSCE
URUGWAJ – RFN (0-1)
FINAŁ
BRAZYLIA – WŁOCHY (4-1)
Jednym z najciekawszym spotkań fazy grupowej było spotkanie grupy 3 Brazylia – Anglia na stadionie w Guadalajara. Dwukrotni mistrzowie świata mieli się zmierzyć z obrońcami tytułu. Brazylia nie miała dobrych wspomnień z turnieju w Anglii i tutaj chciała odbudować swoją formę, ten mecz był bardzo istotny dla przebiegu turnieju. Dzięki bramce strzelonej przez Jairzinho w 59 minucie Brazylia zwyciężyła 1:0 i później zajęła pierwsze miejsce w grupie wygrywając wszystkie mecze. Pokonali również Czechosłowację (4-1) i Rumunię (3-2). Anglia również wyszła z grupy z drugiego miejsca. W ćwierćfinale na wyspiarzy czekali piłkarze RFN. Ten mecz również przeszedł do historii. Niemcy byli zmobilizowani aby zrewanżować się z poprzedni finał MŚ. Jednak od początku to Anglia była stroną przeważającą i po golach Mullery’ego i Petersa. Mimo prowadzenia anglików 2:0 do przerwy Niemcy zdołali odrobić straty. Beckenbauer i Seeler doprowadzili do remisu. W dogrywce Gerd Muller strzelił zwycięskiego gola na 3:2 i Niemcy awansowali do półfinału kosztem mistrzów świata. Gospodarze turnieju – Meksyk dzięki wsparciu kibiców po raz pierwszy zdołali przebrnąć przez fazę grupową. Zremisowali z ZSRR (0:0), wygrali z Salvadorem (4:0) i z Belgią (1:0) i zajęli drugie misejsce w grupie tuż za ZSRR. W ćwierćfinale zmierzyli się z Włochami. Po golu Gonzaleza z 13 minuty wyszli na prowadzenie, jednak tego wyniku nie udało się utrzymać a Włosi wygrali 4:1. Jednak Meksyk może być zadowolony z turnieju. Całkiem dobrze zaprezentował się również Urugwaj, który doszedł aż do półfinału. Fazę grupową ukończył na drugim miejscu tuż za Włochami a w ćwierćfinale po dogrywce wyeliminował ZSRR po dogrywce 1:0. W półfinale ulegli swojemu odwiecznemu rywalowi Brazylii 3:1, jednak to oni pierwsi objęli prowadzenie, ale nie potrafili go utrzymać. Tak więc Brazylia zrewanżowała się za tak jakby finał z 1950 roku, kiedy to stracili mistrzostwo świata. Pele i spółka byli już w finale. Włosi po ograniu gospodarzy w półfinale czekało na nich RFN. Była to zacięta walka aż do ostatniego gwizdka a sam przeszedł do historii. Włosi pierwsi objęli prowadzenie po bramce Boninsegni 1:0. Kiedy w 90 minucie wydawało się że to już koniec Schnellinger wyrównał – 1:1. Mecz musiał zostać przedłużony o dogrywkę. W 94 minucie na prowadzenie wyszli Niemcy za sprawą Gerda Mullera – 2:1 dla RFN. 4 minuty później Burgnich zdobył gola – 2:2. W 104 minucie strzał Rivy i 3:2 dla Włochów. W 110 minucie Muller znowu strzela bramkę – 3:3. Minutę później Rivera zdobył gola na 4:3. Jak się okazało był to zwycięski gol. Włochy awansowali do finału, mieli w nim zagrać z Brazylią.
Mecz finałowy odbył się 21 czerwca na Estadio Azteca. Było pewne, że ten kto wygra otrzyma trofeum Julesa Rimeta na własność, ponieważ oba kraje wygrały MŚ dwukrotnie. W 18 minucie po dośrodkowaniu z lewej strony, Pele strzałem głową wbił piłkę do siatki i wyprowadził Brazylię na prowadzenie 1:0. W 37 minucie Boninsegna wyrównał – 1:1. Taki wynik utrzymał się do przerwy. Druga połowa należała w całości do Brazylii. W 66 minucie pięknym strzałem Gerson pokonał włoskiego bramkarza – 2:1. Później Jairzinho i 3:1 dla Brazylii. Dzięki tej bramce Jairzinho został drugim od czasów Ghiggii piłkarzem, który zdobył bramki we wszystkich meczach turnieju. Po kapitalnej akcji, która również na wieki zapisała się w pamięci kibiców, zwycięstwo Brazylii przypieczętował kapitan Carlos Alberto. Końcowy wynik 4:1 dla Brazylii. Brazylia po raz trzeci sięgnęła po mistrzostwo świata i otrzymała trofeum Julesa Rimeta na własność. Pele został pierwszym i jak dotąd jedynym piłkarzem, który 3 razy sięgnał po mistrzostwo, i dzięki tym triumfom okrył się chwałą na całym świecie.
Król strzelców turnieju:
G.Muller (Niemcy) – 10 goli
PODSTAWOWE INFORMACJE:
Miejsce: Meksyk
Data mistrzostw: od 31 maja do 21 czerwca 1970 roku
Ilość drużyn: 16
Ilość sędziów: 25
Liczba meczy: 32
Ilość bramek: 95
Średnia goli na mecz: 2,97
Tak wyglądy mistrzostwa świata w 1970 roku w Meksyku. W następnym odcinku z serii „Historia MŚ” opiszę mundial 1974, który odbył się w RFN. Kolejny wpis pojawi się dość nietypowo bo już w następną sobotę. Redakcja Piłkarski Świat zachęca do przeczytania następnych artykułów z serii „Historia MŚ” i nie tylko 🙂
