(Nie)zwykły Masłow, czyli “dziadek”, pressing i współczesny futbol- część I
Stadion im. Walery Łobanowskiego w Kijowie / fot. Mikołaj Barbanell (Piłkarski Świat)
Są pewne rzeczy, bez których nie można sobie wyobrazić współczesnego futbolu. Dla jednych to atmosfera stadionu, dla drugich specyficzne aspekty gry, takie jak chociażby pressing. Może się wydawać, że pressing jest obecny od wielu dekad w piłce nożnej, jednak prawda jest dość zaskakująca.
Nowe koncepcje
Wielu wybitnych trenerów próbowało stworzyć nową koncepcję gry w XX wieku. Wielu z nich nie znalazło jednak zrozumienia wśród ówczesnych piłkarzy i kibiców. Łobanowski, Michels, Taylor- to tylko niektórzy z szkoleniowców, którzy wyprzedzili swoje czasy i zaczęli stosować coś, co w zamyśle przypominało współczesny pressing.
Mało kto pamięta jednak o Wiktorze Masłowie. Nie da się jednoznacznie wskazać osoby, która najbardziej zmieniła futbol, lecz jeśli jest ktoś, kogo można nazwać ojcem współczesnej piłki, to jest to niewątpliwie Masłow.
Dziadek
Łysy meżczyzna przy kości, z krzaczastymi brwiami i niezwykle ciepłym podejściem do zawodników- to właśnie stąd wziął się przydomek Masłowa- Dziadek. Jego zawodnicy po latach wspominali, że Wiktor nie był wcale typem rewolucjonisty. Wszyscy kojarzyli go po prostu jako bardzo dobrego człowieka.
Masłow nie był jednak człowiekiem, który nie wiedział co dzieje się dookoła. Oprócz ciepła, które z niego biło, widać było także wyrachowanie i spryt. Wiktor potrafił w niesamowity wręcz sposób wykorzystywać swoje znajomości, co pozwalało na sprowadzanie niezbyt lubianych, ale niezwykle dobrych zawodników z terenów dzisiejszej Ukrainy. „Dziadek” był nie do zastąpienia nie tylko z powodu uzyskiwanych wyników, ale także dzięki mocnym „plecom”.
Piłkarskie początki
Masłow urodził się w Moskwie w 1910 roku. Całą swoją piłkarską karierą spędził na pozycji pomocnika w Torpedzie Moskwa. Jako jeden z najzdolniejszych zawodników tamtych czasów został nawet kapitanem drużyny na kilka lat. Był to czas wielkich sukcesów, lecz dopiero przejście do Dynama Kijów pozwoliło na przeniesienie „piłkarskiej stolicy” ZSRR na tereny Ukrainy.
W trakcie swojej kariery trenerskiej Masłow prowadził wielu znanych zawodników. Jednym z nich był Walery Łobanowski. Do dzisiaj nie milkną echa relacji obu panów. Z jednej strony Łobanowski był uczniem „Dziadka” i udoskonalał w późniejszych czasach taktykę wprowadzoną przez niego. Z drugiej strony Walery był znany z największego konfliktu jaki kiedykolwiek miał Masłow. Tak przynajmniej głoszą legendy. Można dopatrywać się w nich prawdy z jednego powodu- Łobanowski był znacznie bardziej autorytarnym człowiekiem niż jego trener.
Ludzki trener
Był to jednak jeden z niewielu konfliktów, w jakie popadł Masłow. Większość jego piłkarzy wspomina go bardzo ciepło. Bardzo dużo mówiono także o jego odprawach przedmeczowych. Często mylił nazwiska przeciwników, ale świetnie wiedział jak zniwelować przewagi drużyny przeciwnej. Swoje przemówienia lubił kończyć aforyzmami, żeby jeszcze lepiej zmotywować swoich piłkarzy.
Jednocześnie, co dość niespotykane w tamtych czasach, potrafił zawsze znaleźć kompromis. Wolał rozmawiać zamiast dyktować. Niejednokrotnie dawał się też przegłosowywać swoim zawodnikom. Jedną z najsłynniejszych sytuacji był mecz Torpedo, w którym Masłow chciał zmienić podstawowego zawodnika. Ówczesny kapitan drużyny podbiegł do rozgrzewającego się rezerwowego i powiedział, że żadnej zmiany nie będzie. I faktycznie, zawodnik nie wszedł na boisko.
Przebłyski geniuszu
W tamtych latach Masłow nie był uznawany za wirtuoza futbolu. To wszystko miało się zmienić w niedługim czasie, po tym jak zaczął zmieniać podejście do futbolu. Po raz pierwszy w historii zawodnicy zaczęli być profesjonalistami z krwi i kości. Metody treningowe Masłowa pozwoliły na stworzenie zupełnie nowej jakości, która do dziś uznawana jest za podwaliny współczesnej piłki nożnej. Wkrótce miała nadejść nowa era- era pressingu.
