TOP 5 pięknie ważnych goli Andrea Pirlo

Niełatwo jest się pogodzić, że jeden z piłkarskich wirtuozów kończy karierę. Zdrowie jest najważniejsze, a wieku nie oszukasz. 38 lat i Andrea Pirlo mówi „stop”. Wzorowy przykład czym tak naprawdę jest futbol, gdzie kwintesencją są bramki.

W bogatej karierze Pirlo zdarzały się wzloty i upadki. Moim skromnym zdaniem zasłużył, aby dołączyć do panteonu gwiazd światowej piłki. Swoją kulturą gry, a także gracją poruszania się po boisku był częścią niemałych sukcesów. Koledzy u jego boku stawali się lepszymi zawodnikami i mogli czuć wsparcie w każdym momencie meczu. Dorobek bramkowy Andrei Pirlo zatrzymał się na liczbie 86. Dużo, mało, myślę że w sam raz dla jednego z wybitnych rozgrywających pomocników w historii. Nie łatwo wybrać pięć najważniejszych trafień biorąc pod uwagę ich urodę, a doskonale wiadomo, że Włoch perfekcyjnie egzekwował rzuty wolne. Jego łupem padło aż 43 stałych fragmentów gry. Wybór tak więc pozostaje subiektywny.

Happy retirement, Andrea Pirlo.

755 club games
116 senior caps
86 goals
17 trophies

One of the coolest to ever do it. pic.twitter.com/xmesLx309s

— Squawka (@Squawka) October 8, 2017

5. Jedynak wyłaniający się z przeciętności klubowej

W cieniu Interu Mediolan przebiegł dla Milanu sezon 2009/2010. Trzecia lokata w Serie A, ćwierćfinał Coppa Italia i 1/16 finału Ligi Mistrzów, gdzie podopieczni José Mourinho sięgnęli po potrójną koronę. Scudetto, Puchar Włoch, a zwłaszcza triumf w Champions League jest najlepszą odpowiedzią na zdeklasowanie pozostałej stawki i miano TOP 1 w Europie. Wracając do bohatera naszej wypowiedzi, w 43. meczach we wszystkich rozgrywkach Pirlo zdobył jedną bramkę. Wszystko się zgadzało: Estadio Santiago Bernabéu, Real-Milan, pięć nietuzinkowych goli przypieczętowało wygraną Rossonerich. W tym bajeczne trafienie reżysera gry. Iker Casillas bezradny.

4. Rodzynek z upragnionym Scudetto dla Milanu

Sezon 2010/2011 na krajowym podwórku był dla Milanu wyjątkowy. Rossoneri po sześciu latach sięgnęli po swój 18. tytuł Mistrza Włoch, a do dzisiaj dopiero drugi w XXI wieku. Dodatkowego smaczku dodaje podwójne zwycięstwo nad odwiecznym rywalem z miasta mody i bezpośrednie wyprzedzenie Interu w ligowej tabeli. Pirlo nie miał za dużego wpływu w ówczesną kampanię, a wszystko przez urazy mięśniowe. Zaliczył 17 występów w Serie A strzelając jedną bramkę, ale jakże urokliwą. Jednocześnie było to trafienie dające trzy punkty przeciwko Parmie.

Gol przeciwko Parmie, to było coś! https://t.co/vcjKSpkVCF

— Bartosz Urban (@naszpicy) October 9, 2017

3. Karny w stylu Panenki

Mistrzostwa Europy w 2012 roku były wyjątkowe z paru względów. Po pierwsze Polska wraz z współgospodarzem Ukrainą mogła gościć najlepsze reprezentacje Starego Kontynentu. Po drugie kibice udający się na mecze grupy C do Gdańska oraz Poznania zobaczyli finalistów imprezy. Hiszpanie jako pierwsi w historii obronili tytuł mistrzowski pokonując bez jakichkolwiek problemów - Włochów aż 4:0. Pomimo blamażu na finiszu rozgrywek Andrea Pirlo po raz kolejny pokazał klasę. W spotkaniu fazy wstępnej przeciwko reprezentacji Chorwacji popisał się wspaniałym uderzeniem z rzutu wolnego, które dało ważny remis w końcowym rozrachunku. Jednakże nie to trafienie zostanie nagrodzone, a inny stały fragment gry - rzut karny w ćwierćfinale z Anglikami. Konkurs jedenastek musiał wówczas wyłonić zwycięzcę. Rozgrywający został wyznaczony przez trenera Cesare Prandellego jako trzeci w kolejności. Nie mógł się za bardzo pomylić, bowiem na tablicy widniał wynik 2:1 i ostatecznie nie spudłował, a wręcz przeciwnie, wykonał karnego perfekcyjnie, jakby od niechcenia, tak jak to robią najlepsi (strzał a'la Panenka).

„ Joe Hart wyglądał na bardzo pewnego siebie, więc pomyślałem, że muszę sprowadzić go na ziemię. ” - Andrea Pirlo

Można by rzec, że tym uderzeniem natchnął swoich kolegów, a rywali sparaliżował. Końcowy rezultat 2:4 dla Squadra Azzurra, która zameldowała się w półfinale Euro.

pic.twitter.com/X7LAe8T2Pw

— Mateusz Święcicki (@matswiecicki) October 9, 2017

2. Przeciwnik ustrzelony na inaugurację

Reprezentacja Ghany była pierwszym rywalem Azzurri w drodze po czwarty tytuł Mistrza Świata 2006. Na AWD-Arena w Hanowerze, Andrea Pirlo pociągnął zespół do zwycięstwa 2:0. Tym samym zostając zawodnikiem meczu z debiutanckim golem na dużej imprezie.

Dorobek bramkowy pomocnika New York City w narodowych barwach liczy 13 bramek, a ówczesne trafienie może zaliczyć do jednego z ładniejszych w karierze. Ziścił się tym samym sen o wzniesieniu w górę osiemnasto karatowego złota. Powiedzieć, że Pirlo rządził i dzielił na niemieckich boiskach, to nie powiedzieć nic. Myślę, że poniższe tłumaczenie jest zbędne.

Goal.com

1. Wóz albo przewóz, czyli złoty gol w derbach Turynu

Od sześciu lat Juventus dominuje we Włoszech. Nie inaczej było w sezonie 2014/15, w którym ostatnie mecze w koszulce Starej Damy rozegrał Andrea Pirlo. 35 lat na karku i znowuż powiedzenie: „ Facet jest jak wino, im starszy tym lepszy” znajduje swoje odzwierciedlenie na boisku. Ponad 2600 minut, 5 bramek (każda lepsza od drugiej) i tyle samo asyst we wszystkich rozgrywkach mówi samo za siebie. Do pełni szczęścia zabrakło może jedynie sięgnięcia po trzeci puchar Ligi Mistrzów, lecz w finale Juventus musiał uznać wyższość Barcelony.

Każde mecze derbowe wywołują gorączkę wśród kibiców, a zwłaszcza te dotyczące panowania w mieście. Rywalizacja w Rzymie czy Mediolanie między zwaśnionymi klubami trwa co roku w najlepsze. Nie mniej emocji w końcówce listopada 2014 roku przysporzyły derby Piemontu pomiędzy Juve, a Torino na Allianz Stadium. Wynik ważył się do ostatnich sekund. Decydujący cios Granacie zadał nie kto inny, jak Andrea Pirlo. Nie kalkulując kropnął z dystansu obok słupka.

Jeśli dobrze rozumieć definicję podania diagonalnego wprowadzoną przez trenera Andrzeja Strejlaua to znakomicie wpisuje się w nią Andrea Pirlo. Miał/ma wszystko czego potrzebuje klasowy rozgrywający. Dobitnie niech świadczą o tym słowa Gianluigi Buffona, który rzadko się myli.