Historia mistrzostw Europy, czyli wschodnie naciski na powstanie nowego turnieju

Mistrzostwa Europy powoli dobiegają końca. Przed nami został ostatni mecz rozgrywek. Jak jednak doszło do tego, że dziś kibice mogą cieszyć się rozgrywkami na starym kontynencie?

Rimet przeciwnikiem nowego turnieju

Mistrzostwa Świata mają dużo dłuższą tradycję niż Mistrzostwa Europy. Są rozgrywane już od 1930 roku. Jules Rimet, który stał za stworzeniem ogólnoświatowych mocno spowalniał powstanie rozgrywek europejskich. Rozgrywanie turnieju europejskiego mogło w znacznym stopniu zmniejszyć rangę mistrzostw świata. Dopiero po odejściu Rimeta z FIFY w 1954 roku zaczęto coraz głośniej mówić o stworzeniu nowych rozgrywek.

Trudne początki

Nowopowstałą UEFĄ zaczął rządzić Delaunay. Był to współpracownik Rimeta, który od wielu lat marzył o stworzeniu mistrzostw Europy. Początki UEFY były jednak dość trudne. Wkrótce po objęciu stanowiska Delaunay zmarł, a władzę przejął jego syn. Zainteresowanie turniejem zmalało. Związek nie miał czasu na tworzenie kolejnych rozgrywek, ponieważ w tym samym czasie powstały europejskie rozgrywki klubowe. Dodatkowo jedynie mniej niż połowa krajów członkowskich popierała ideę mistrzostw Europy. Wśród jednych z największych przeciwników turnieju była Anglia.

Wschodni nacisk

Właśnie wtedy postanowiły interweniować kraje socjalistyczne. Sport był prawdopodobnie jedynym aspektem, w którym te państwa mogły konkurować z zachodem. Szczególnie ważnym krajem w kontekście mistrzostw Europy było ZSRR. Wcześniej ZSRR nie należało do FIFA, a także nie startowało w Igrzyskach Olimpijskich. Po tym jak piłka nożna zaczynała być coraz popularniejsza na wschodzie , mistrzostwa Europy stały się turniejem, który potencjalnie mógł wpłynąć na dołączenie do reszty krajów. Dzięki ich naciskom turniej w końcu udało się zorganizować. Do rozgrywek zgłosiło się łącznie 17 drużyn, w tym także Polska.

System rozgrywek

Na samym początku mistrzostwa Europy były rozgrywane zupełnie innym systemem niż obecnie. Do 1976 roku pokonanie dwóch przeciwników oznaczał awans do finału rozgrywek, w którym miały uczestniczyć cztery drużyny. Dopiero w 1980 roku formuła mistrzostw została zmieniona. To właśnie wtedy pojawiła się faza grupowa i pucharowa.

W 1960 roku Jugosławia wyeliminowała Bułgarię i Portugalię, a ZSRR Hiszpanię i Węgrów. Hiszpanie na dobrą sprawę postanowili nie lecieć do Moskwy na mecz, ponieważ w tamtym okresie nie mieli żadnych stosunków dyplomatycznych. Na mecz rewanżowy Rosjan także nie wpuszczono do Hiszpanii. ZSRR wygrało walkowerem i zameldowało się w finałach rozgrywek razem z Jugosławią, Czechosłowacją i Francją.

Finał EURO

Finał rozgrywek odbył się w Paryżu. W meczu o pierwsze miejsce spotkały się reprezentacje ZSRR i Jugosławii. Finał trwał ponad 2 godziny. Pod koniec dogrywki Poniedielnik zdobył zwycięskiego gola. Trzecie miejsce zdobyła Czechosłowacja, która pokonała gospodarzy 2:0. ZSRR, zespół, który wcześniej praktycznie nie grał żadnych międzynarodowych meczy, został pierwszym mistrzem Europy. Rozgrywki powoli zyskiwały na popularności i stopniowo ewoluowały, aż w końcu przyjęły dzisiejszą formę. Jedno jest pewne- gdyby nie Delaunay nie czekalibyśmy na ostatni mecz EURO 2020 z takimi emocjami.