Renesans dawnej manufaktury
Ludzie w swoim życiu parają się licznymi zajęciami. Przez wieki zmieniały się niektóre zawody, gdzie jedne odchodziły w zapomnienie, a inne tworzyły się w miarę potrzeb, niczym maszyny hazardowe online za pieniądze. Jeszcze inne po jakimś czasie powracały w nowym stylu, na kształt manufaktury z Nieborowa. Przyjrzyjmy się jej nieco bliżej.
Miejsce z historią
Kto choć raz był w siedemnastowiecznym pałacowo – parkowym kompleksie w Nieborowie, ten wie, że jest to wyjątkowe miejsce. Wybudowany na pozostałościach dawnego dworu i osady przez kardynała Michała Stefana Radziejowskiego pałac, przetrwał wiele zmian architektonicznych, jak i majątkowych. Do 1774 roku posiadłość była wielokrotnie sprzedawana i przechodziła z rąk do rąk, aż do zakupu przez Michała Hieronima Radziwiłła, którego potomkowie trzymali pieczę przez kolejne wieki. W 1881 roku Michał Piotr Radziwiłł chcąc podreperować budżet, założył na terenie Nieborowa manufakturę, w której wyrabiano fajans i ozdobne kafle piecowe pod okiem sprowadzonego ceramika Stanisława Thiele. Sam książę angażował się w projektowanie i wykonywanie glinianych wyrobów. Fabryka specjalizowała się w tzw. majolice, czyli ceramice pokrywanej nieprzezroczystą powłoką cynową, ołowiowo – cynową, na której umieszczano wielobarwne malunki z farb naszkliwnych. Był to motyw zaczerpnięty z włoskiej tradycji, z której książę chętnie korzystał, podobnie zresztą z francuskiej czy angielskiej. Manufaktura okazała się ogromnym sukcesem, jednak musiała zostać zamknięta w 1897 roku. Budynki i ogród po dziś dzień są w doskonałym stanie, odsłaniając powiew historii tego terenu. To za sprawą ludzi, którzy dbali i dbają o kompleks obecnie. Jest tu muzeum, do którego należy pracownia ceramiki i sklepik, wznowione od 1982 roku. Na wzór dawnych wyrobów, produkcję oparto na zdobnym fajansie kopiując zachowane eksponaty muzealne. Od 2017 roku patronat nad nieborowską ceramiką objęła Fundacja “Trzy trąby” z Nunu Radziwiłł na czele, więc historia zatoczyła koło.
Każda para rąk na pokład
Wspomniana pomysłodawczyni i potomkini właścicieli fabryki, Nunu Radziwiłł, wraz ze swoją siostrą Teresa Tarnawską, artystką Magdą Sochą i ceramikiem Michałem Grzegorczykiem, tworzą zespół manufaktury. Razem uczyli się i doskonalili produkcję oraz dystrybucję powstałych przedmiotów. “Majolika Nieborów”, bo taką oficjalnie nazwę nosi pracownia od 2017 roku, wytwarza nadal kopie dawnego fajansu i kafli, a jednocześnie tworzy całkiem nowe wyroby nawiązujące do tych tradycyjnych. Opiekunom manufaktury zależało na utrzymaniu pierwowzoru produkcji, jednak z drobnymi ulepszeniami. Dotyczy to procesu wytwarzania, jak również materiałów użytych do produkcji majoliki np. zastosowania porcelany. Pozostały również oryginalne barwy, których używano w XIX wieku, tj. zielony, niebieski, brązowy, żółty oraz wszelkie ich odcienie w nowoczesnym wydaniu. Znakiem rozpoznawczym tejże pracowni stała się ozdobna obwódka z 24 – karatowego złota, która nadaje szyku i elegancji ceramicznym wyrobom.
Gdzie można nabyć ceramikę z Nieborowa?
Wytwory Majoliki dostępne są oczywiście w przypałacowym sklepiku. Zamówienia i wyroby manufaktury nie ograniczają się jednak tylko do tego miejsca. Filiżanki, talerze, kafle czy figurki, z powodzeniem dostaniemy w warszawskich concept store’ ach czy mniejszych butikach oferujących podobne przedmioty. Czasem może przykuć naszą uwagę sklepowa wystawa porcelany, wśród której będziemy mieli szansę znaleźć ceramikę Majoliki. Rozpoznamy ją po insygniach pierwszego właściciela MPR (Michał Piotr Radziwiłł) oraz inicjałach obecnego twórcy. Z pewnością o wiele łatwiej nabyć porcelanę na miejscu lub też skorzystać ze sklepu internetowego, który oferuje rozmaite przedmioty ozdobne i użytkowe. Znajdziemy tu filiżanki, kubki, ozdobne talerze czy kadzielnice, wszystkie nawiązujące do bogatej i pięknej tradycji zdobnictwa i rzemieślnictwa.
