Legendarni #7 Zinedine Zidane

Ludzie którzy zmienili oblicza futbolu. Legendy dzięki którym mamy okazję pasjonować się naszym ukochanym sportem jakim jest piłka nożna. Idole i wirtuozi futbolu. Zapraszam na cotygodniowy cykl poświęcony legendarnym zawodnikom w historii piłki nożnej.

Dzisiaj przybliżę wam sylwetkę Mistrza Świata i Europy oraz zwycięzcę Złotej Piłki w 1998 r. Obecnego trenera a przed laty, wybitnego zawodnika Realu Madryt – Zinedina Zidana.

Marsylia

Zinedine Yazid Zidane urodził się 23 czerwca 1972 roku w Marsylii. To właśnie w tym mieście rozpoczął swoją długą i niezwykle owocną przygodę z futbolem. W wieku 10 lat dołączył do szkółki juniorów klubu US Saint-Henri, jego stadion znajdował się bowiem w jednej z dzielnic Marsylii, w której mieszkał. Następnie trenował w juniorskich zespołach SO Septèmes-les-Vallons. W wieku czternastu lat wyjechał z tego klubu na nabór do ligi juniorów. Wówczas przykuł na siebie uwagę skauta klubu AS Cannes który postanowił ściągnąć go do swojego klubu. Mając lat siedemnaście zadebiutował w drużynie seniorskiej tego zespołu. W pierwszym sezonie w zespole z Cannes Zidane wystąpił w dwóch ligowych spotkaniach, w następnym sezonie nie pojawił się jednak ani razu na boisku. W kolejnym (1990/1991) był już podstawowym zawodnikiem zespołu i wystąpił w 28 spotkaniach Ligue 1. W wieku 20 lat, ze zdobyczą pięciu bramek w 31 spotkaniach ligowych, został jednym z najlepszych strzelców drużyny.

Latem 1992 roku Zidane przeniósł się do Girondins Bordeaux. Już od początku pobytu w w nowej ekipie francuski pomocnik był podstawowym graczem zespołu. Pierwszy sezon w nowym klubie zakończył z 35 występami i 10 bramkami w ligowych rozgrywkach. Razem z Bordeaux Zidane w 1995 roku zwyciężył w Pucharze Intertoto, a w 1996 roku dotarł do finału Pucharu UEFA.

Juventus

W czerwcu 1996 roku Zidane podpisał kontrakt ze zwycięzcą Ligi Mistrzów – Juventusem, do którego trafił za trzy miliony funtów. W drużynie prowadzonej przez Marcello Lippiego przyczynił się do wywalczenia przez „Starą Damę” mistrzostwa Włoch oraz Pucharu Interkontynentalnego, w którym Juventus pokonał 1:0 River Plate. Podczas sezonu 1996/1997 włoski klub dotarł także do finału Ligi Mistrzów, jednak przegrał wówczas 3:1 z Borussią Dortmund. Pierwszy rok pobytu w Turynie Zidane zakończył z 29 meczami i pięcioma bramkami w Serie A.

Rok 1998 to pasmo sukcesów dla “Zizou”. Co prawda Francuzowi nie udało się sięgnąć po tryumf w Lidze Mistrzów w którym to w finale “Stara Dama” musiała uznać wyższość Realu Madryt przegrywając 0:1 po golu Mijatovicia jednak w tym samym roku Zidane razem ze swoją reprezentacją wywalczył mistrzostwo świata, a sam został wybrany najlepszym piłkarzem finału według FIFA. Zespół prowadzony przez trenera Jacqueta w meczu finałowym pokonał 3:0 Brazylijczyków, a dwie pierwsze bramki zdobył właśnie „Zizou”.

Kolejnym wielkim turniejem w karierze Zidane’a były Mistrzostwa Europy 2000. Francuzi z sześcioma punktami na koncie wyszli ze swojej grupy z drugiego miejsca, a w ćwierćfinale zagrali z Hiszpanami. Podopieczni Rogera Lemerre’a zwyciężyli 2:1, a jedną z bramek w tym spotkaniu bezpośrednim uderzeniem z rzutu wolnego strzelił właśnie Zidane. Następnie Francuz zapewnił swojej drużynie zwycięstwo w dogrywce półfinałowego pojedynku przeciwko Portugalii, kiedy to zdobył zwycięskiego gola z rzutu karnego w 117 minucie. W finałowym spotkaniu Francuzi okazali się lepsi od swoich rywali i również po dogrywce pokonali reprezentację Włoch zapewniając sobie końcowy tryumf na mistrzostwach europy.

Najdroższy zawodnik w historii

W 2001 roku za 76 milionów euro Zidane został zawodnikiem Realu Madryt, dzięki czemu stał się najdroższym piłkarzem w historii aż do 2009 roku. Z ekipą „Królewskich” podpisał czteroletni kontrakt. Dzięki transferowi Zidanowi udało się w końcu to czego nie dokonał cztery lata wcześniej. 15 maja 2002 roku w finale Ligi Mistrzów przeciwko Bayerowi Leverkusen Francuz zdobywając bramkę strzałem z woleja ustalił wynik na 2:1 i zapewnił Realowi dziewiąty w historii klubu triumf w Pucharze Europy. W kolejnym sezonie Zidane razem ze swoim klubem pokonując w finale Feyenoord Rotterdam zdobył Superpuchar Europy, a ponadto triumfował w rozgrywkach Superpucharu Hiszpanii. Zidanowi po raz trzeci przypadła także nagroda Piłkarza Roku FIFA.

Sezon 2005/2006 nie był już dla Zidane’a tak udany. Francuski gracz nie odniósł żadnych większych sukcesów. W tym sezonie Zidane wystąpił w lidze hiszpańskiej 24 razy, strzelił dziewięć bramek, zaliczył dziesięć asyst. Po wcześniejszej zapowiedzi zakończenia kariery, Zidane ostatni mecz w barwach Realu Madryt rozegrał 7 maja 2006 roku, a jego drużyna zremisowała wówczas na Estadio Santiago Bernabéu z Villarreal CF 3:3.

Mundial 2006

Po odpadnięciu reprezentacji Francji z Euro 2004 Zidane postanowił zakończyć reprezentacyjną karierę^[11]. W 2005 roku na prośbę trenera drużyny narodowej – Raymonda Domenecha „Zizou” powrócił do reprezentacji by pomóc jej w awansie na Mistrzostwa Świata 2006. Francuzi rozpoczęli tą imprezę od bezbramkowego remisu ze Szwajcarami. W drugim meczu grupowym zaledwie zremisowali 1:1 z Koreą Południową i o ich awansie do dalszej fazy turnieju miał zadecydował ostatni pojedynek z Togo. Francuzi zwyciężyli 2:0 i wyszli z grupy z drugiego miejsca. W 1/8 finału “trójkolorowym” udało się uporać z Hiszpanią, którą pokonali 3:1. W ćwierćfinale Francja zwyciężyła 1:0 z Brazylią, jedyne trafienie zaliczył wówczas Thierry Henry, natomiast „Zizou” został wybrany przez FIFA najlepszym zawodnikiem meczu. Cztery dni później – 5 lipca zespół prowadzony przez Raymonda Domenecha wygrał 1:0 w półfinałowym pojedynku przeciwko Portugalii. Jedynego gola zdobył wówczas Zidane, który w 33 minucie skutecznie wykorzystał rzut karny.

Finałowy mecz mistrzostw świata odbył się 9 lipca. Rywalem Francuzów byli Włosi, którzy w swoich wcześniejszych spotkaniach stracili tylko jednego gola. Mecz miał dramatyczny przebieg a o jego końcowym wyniku zadecydowały rzuty karne. Zidana jednak już w tym momencie nie było na boisku. Po zakończeniu jednej z akcji podczas dogrywki, Zidane i Materazzi zaczęli wycofywać się w kierunku środka boiska. Po krótkiej wymianie zdań Francuz podszedł do Materazziego i uderzył go głową w klatkę piersiową, czym powalił rywala na murawę. Arbiter spotkania – Horacio Elizondo nie zauważył całego zajścia, jednak został o nim poinformowany przez czwartego sędziego. Po konsultacji ze swoimi asystentami, Elizondo ukarał Zidane’a czerwoną kartką w 110 minucie. Finał mistrzostw świata był ostatnim oficjalnym spotkaniem Zindine Zidane który już wcześniej zapowiedział zawieszenie butów na kołku.

Zizou na szczęście po zakończeniu kariery nie zniknął z futbolu a wręcz przeciwnie. Od Stycznia 2016 jest trenerem Realu Madryt z którym już zdążył tryumfować w rozgrywkach Ligi Mistrzów jako piłkarz i trener. Zidane jest jednym z tych piłkarzy który posiada w futbolu swoją własną epokę. Wybitny zawodnik na boisku jak i poza nim który stawiany jest na równi z jakże legendarnymi Pele i Maradoną.