Legendy Piłki Nożnej: Włodzimierz Lubański

Czterokrotny Król Strzelców Ligi Polskiej, najskuteczniejszy napastnik Pucharu Zdobywców Pucharów. Jeden z najlepszych polskich piłkarzy w historii, przez wielu uznawany za najlepszego napastnika grającego w biało-czerwonych barwach. Włodzimierz Lubański zdobywca 48 goli w 75 oficjalnych meczach reprezentacji Polski. Do dziś jest to rekord nie pobity. 

Włodzimierz Lubański urodził się 28 lutego w 1947 roku w Gliwicach. W miejscu swojego urodzenia zaczął również przygodę z piłką. W 1957 roku, dziesięcioletni Włodek rozpoczął treningi w Sośnicy Gliwice. Jego ojciec był w tym klubie prezesem. Rok później Lubański grał w GKS Gliwice. W 1962 roku został piłkarzem Górnika Zabrze. Gdy w wieku szesnastu lat pojawił się na obozie zimowym Górnika w Jeleniej Górze, nikt nie wiedział jeszcze wtedy, że będzie to jeden z najlepszych napastników w historii polskiej piłki.

Swój debiut w barwach Górnika, Lubański miał w meczu Pucharu Polski z Chorzowskim Ruchem w 1962. Derby śląska zakończyły się przegraną klubu z Zabrza 0:3. W lidze swój pierwszy mecz młody napastnik rozegrał tydzień później z Arkonią Szczecin. W meczu tym strzelił swoją pierwszą bramkę dla Górnika, który pokonał rywala ze Szczecina 4:0. Włodzimierz Lubański grał w Górniku Zabrze w czasach największej świetności klubu. Z Zabrzańskim klubem został siedmiokrotnym mistrzem Polski w latach 1963, 1964, 1965, 1966, 1976, 1971 oraz 1972. Czterokrotny król strzelców w latach 1966, 1967, 1968 i 1969. Lubański jako strzelec wyborowy poprowadził Górnika również sześć razy do zdobycia Pucharu Polski. W latach 1967 i 1970 Włodzimierz Lubański został wybrany najlepszym piłkarzem Polski.

Włodzimierz Lubański miał również ogromny wkład w międzynarodowy sukces Górnika. Mianowicie Zabrzański klub jako jedyny w Polsce do tej pory, zagrał w finale międzynarodowych pucharów. Chodzi oczywiście o Puchar zdobywców Pucharów, dzisiejszą Ligę Mistrzów. Po drodze do finału, Górnik wyeliminował między innymi AS Romę. W trzech meczach z Włoskim klubem Lubański strzelił trzy bramki. W finale niestety już tak kolorowo nie było. Górnik przegrał z Manchesterem City 1:2, a Lubański nie strzelił bramki.

Po meczach w Europejskich Pucharach Lubański zdobył międzynarodową sławę. W 1975 roku, przeniósł się do Belgii. Grał w barwach Lokeren ( z tym samym z którym grała Legia Warszawa w 2014 roku w fazie grupowej Ligi Europy), w którym w 196 meczach strzelił 82 gole. Z Belgijskim klubem Lubański doszedł do finał Pucharu UEFA. W finale Lokeren musiał uznać jednak wyższość Standard Liege.

W 1961 roku Włodzimierz Lubański został powołany do reprezentacji Polski juniorów. W barwach reprezentacji Polski seniorów,

zadebiutował w 1963 roku w wygranym meczu z Norwegią 9:0. Strzelił jedną bramkę, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w barwach reprezentacji, ale i najmłodszym reprezentantem biało- czerwonych. Miał wtedy niespełna 16 lat.

Włodzimierz Lubański był również kapitanem reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku. Selekcjonerem reprezentacji był wtedy Kazimierz Górski, który doprowadził Polskę do złotego medalu. Świetny okres w barwach reprezentacji Polski dla Lubańskiego skończył się podczas pamiętnego meczu  z Anglikami w Chorzowie. Mecz odbywał się 6 czerwca, Polska wygrała 2:0 a Lubański w 47 minucie strzelił jedną z bramek. Niestety niedługo po bramce doznał kontuzji. Ta okazał się na tyle poważna, że wyeliminował kapitana reprezentacji Polski na dwa lata. Kapitańską opaskę stracił na rzecz Kazimierza Deyny. W 1978 roku na mistrzostwach świata w Argentynie wraz z reprezentacją wywalczył piąte miejsce, które jednak po sukcesach z lat poprzednich zostało uznane za porażkę. Dziś piąte miejsce było by spełnieniem marzeń polskich kibiców. Ale nie wtedy. W tamtych latach Polska była jednym z faworytów.

Ostatni mecz w reprezentacji Polski, Lubański rozegrał 24 września 1980 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie przeciwko Czechosłowacji. Wtedy strzelił ostatnią bramkę w koszulce z orłem na piersi. W 75 spotkaniach Lubański strzelił 48 bramek i jest to rekord do dziś nie pobity.

Lubański został laureatem nagrody Fair Play UNESCO oraz w 1972 roku zajął siódme miejsce w rankingu France Football na najlepszego piłkarza świata.  Na zakończenie swojej kariery piłkarskiej grał jeszcze we francuskim klubie Valenciennes w którym zdobył w 31 meczach 28 bramek oraz w Stade Quimper gdzie w 58 meczach strzelił 14 bramek. Swoją klubową karierę zakończył w KRC Mechelen, w którym zagrał tylko jeden mecz.

Po zakończeniu kariery Włodzimierz Lubański na stałe zamieszkał w Belgii i został  tam do dziś. W klubie z Mechelen szkolił młodych adeptów piłki nożnej, a obecnie jest tam drugim trenerem oraz menadżerem. Lubańskiemu zdarza się również komentować mecze reprezentacji Polski.

W moim przekonaniu Włodzimierz Lubański jest najlepszym napastnikiem jakiego miała Polska. Jego rekord 48 bramek w 75 meczach rozegranych w kadrze nie pokonany jest do dziś. Nie pobił go Lato, ani fenomenalny Boniek. Nie zrobił tego również Robert Lewandowski i moim zdaniem nie zrobi. A przypomnijmy, że w chwili szczytowej formy Lubańskiemu przydarzyła się ta nieszczęsna kontuzja. Bez wątpienia Włodzimierz Lubański jest najlepszym Polskim napastnikiem i tak zostanie póki rekord 48 nie zostanie pobity.