Historia MŚ: RFN 1974

Witam, w dziesiątym już odcinku “Historia MŚ” opiszę mundial z 1974 roku. Jubileuszowe X mistrzostwa świata odbyły się w RFN w 1974 roku. Rozgrywki odbywały się w dniach od 13 czerwca do 7 lipca 1974 roku. RFN otrzymało prawo do organizacji turnieju na kongresie FIFA, który odbył się 6 lipca 1966 roku w Londyn, tuż przed rozpoczęciem mistrzostw świata w Anglii. Niemcy wygrali w głosowaniu z Hiszpanią. Na tym samym posiedzeniu wybrano też gospodarzy turnieju w latach 1978 i 1982. Mistrzem świata po raz drugi zostali piłkarze RFN pokonując w finale Holandię 2:1. Po raz czwarty w historii w MŚ triumfował gospodarz turnieju. Niemcy zostali pierwszym krajem, który zdobył nowy Puchar Świata.

foto: logo mundialu 1974

Na MŚ 1974 wystąpiło 16 zespołów z 5 konfederacji. Drużyn europejskich było 9, w tym gospodarze turnieju – RFN, wicemistrzowie świata – Włosi, nowa siła europejskiej piłki – Holandia a także Szkocja, Bułgaria, NRD, Polska, Jugosławia i Szwecja.Z obu Ameryk do Europy wzięło udział 5 zespołów. 3-krotni mistrzowie świata, faworyci turnieju – Brazylia, Argentyna, Urugwaj i Chile, oraz totalny debiutant – Haiti. Pozostałe drużyny to Australia i Zair (dziś Demokratyczna Republika Kongo). Za faworytów turnieju uchodzili gospodarze oraz mistrzowie Europy z 1972 roku – RFN, Włosi, Brazylijczycy oraz Urugwaj. Wiele oczekiwano po Holandii prowadzenie przez Rinusa Michelsa. W latach 1971-1973 zespół Ajaxu Amsterdam wygrywał klubowy Puchar Europy (dziś Liga Mistrzów) z swoją gwiazdą na czele Johanem Cruyffem. Teraz wierzono, że Cruyff poprowadzi Holandię do sukcesu. Po raz pierwszy od 1938 roku na mistrzostwach pojawiła się wkońcu reprezentacja Polski. Przed rozpoczęciem MŚ nikt nie stawiał ich w gronie faworytów, jednak Polacy dwa lata wcześniej, też w RFN zdobyli złoty medal Igrzysk Olimpijskich pokonując w finale Węgry 2:1. Polska zamknęła drogę do turnieju mistrzom świata z 1966 roku – Anglii, teraz pod przewodnictwem Kazimierza Górskiego i z takimi zawodnikami w składzie jak Tomaszewski, Deyna, Gadocha, Szarmach, Lato, kibice w Polsce wierzyli że mamy szansę na turnieju. Zmienił się również system rozgrywek. Zrezygnowano z klasycznych ćwierćfinałów i półfinałów. Najpierw była klasyczna faza grupowa, w której 16 drużyn zostało podzielonych na 4 grupy po 4 zespoły i z każdej z grup 2 drużyny przechodziły do drugiej rundy, gdzie były 2 grupy po 4 zespoły, zwycięzca grupy awansował do finału, a wicemistrz do meczu o 3 miejsce.

Mecze rozgrywano na 9 stadionach w 9 miastach:

Olympiastadion – Monachium
Olympiastadion – Berlin Zachodni
Volkspardstadion – Hamburg
Westfalenstadion – Dortmund
Rheinstadion – Dusseldorf
Parkstadion – Gelsenkirchen
Waldstadion – Frankfurt
Niedersachsenstadion – Hannover
Neckarstadion – Stuttgart

PIERWSZA RUNDA

GRUPA 1

1. NRD 2-1-0
2. RFN 2-0-1
3. CHILE 0-2-1
4. AUSTRALIA 0-1-2

GRUPA 2

1. JUGOSŁAWIA 1-2-0
2. BRAZYLIA 1-2-0
3. SZKOCJA 1-2-0
4. ZAIR 0-0-3

GRUPA 3

1. HOLANDIA 2-1-0
2. SZWECJA 1-2-0
3. BUŁGARIA 0-2-1
4. URUGWAJ 0-1-2

GRUPA 4

1. POLSKA 3-0-0
2. ARGENTYNA 1-1-1
3. WŁOCHY 1-1-1
4. HAITI 0-0-3

DRUGA RUNDA

GRUPA A

1. HOLANDIA 3-0-0
2. BRAZYLIA 2-0-1
3. NRD 0-1-2
4. ARGENTYNA 0-1-2

GRUPA B

1. RFN 3-0-0
2. POLSKA 2-0-1
3. SZWECJA 1-0-2
4. JUGOSŁAWIA 0-0-3

MECZ O 3 MIEJSCE

BRAZYLIA – POLSKA (0-1)

FINAŁ

HOLANDIA – RFN (1-2)

Niemcy swoją drogę do finału rozpoczęli od meczu z Chile. Mecz nie był wcale taki łatwy dla gospodarzy, jednak zdołali wygrać 1:0 po pięknym golu Paula Breitnera. W tym meczu sędzia po raz pierwszy pokazał czerwoną kartkę na MŚ. Wątpliwy zaszczyt otrzymania pierwszej czerwonej kartki dostał chilijczyk Carlos Caszely. Później RFN bez żadnych problemów pokonali Australię 3:0, a potem przegrali 0:1 z NRD. Był to jedyny pojedynek zachodnich i wschodnich Niemiec w historii. Kto wie czy RFN specjalnie nie przegrało tego meczu aby w drugiej rundzie uniknąć asa – Holandii. Z kolei Holandia z każdym meczem wyrastała na głównego faworyta do wygrania turnieju. Dziennikarze nazwali styl gry reprezentacji Holandii “Totalnym Futbolem”. Zawodnicy Rinusa Michelsa potrafili nawzajem zastępować się na każdej pozycji. W pierwszym meczu pokonali Urugwaj 2:0, później tylko zremisowali ze Szwecją 0:0, a w ostatnim meczu pierwszej rundy wygrali aż 4:1 z Bułgarią. Do drugiej rundy Holandia awansowała z pierwszego miejsca. Polska przyjechała do RFN gotowa do walki z najlepszymi. Wiedzieli że nikt nie stawia ich w gronie faworytów, jednak oni się tym nie przejmowali i grali swoje. W pierwszym meczu pokonali Argentynę 3:2, po niezwykle dramatycznym meczu w Stuttgarcie. W następnym meczu jak walec rozjechali Haiti aż 7:0. Do dziś jest to najwyższe zwycięstwo reprezentacji Polski w MŚ. Na koniec pierwszej rundy pokonali wicemistrzów świata – Włochów 2:1, i awansowali do drugiej rundy z pierwszego miejsca w grupie. Polska jako jedyna zdołała zdobyć komplet punktów w pierwszej rundzie. Z kolei Włosi byli drużyną, która chyba najbardziej rozczarowała swoich kibiców, po ekipie Italii oczekiwano znacznie więcej. Brazylia przebrnęła przez pierwszą rundę jednak nie bez problemów. Brazylijczycy zremisowali z Jugosławia i Szkocją 0:0 i dzięki wygranej z Zairem 3:0 awansowali do drugiej rundy. Szkocja została pierwszym krajem, który odpadł z MŚ nie przegrawszy meczu. Gdyby Szkoci strzeli więcej goli przeciwko Zairowi mogliby liczyć na awans. Druga runda rozpoczęła się 26 czerwca. W walce o Puchar Świata zostało już tylko 8 drużyn. Holandia z swoją gwiazdą na czele – Johanem Cruyffem, kontynuowała swoją drogę do sukcesu. Najpierw pokonali Argentynę aż 4:0, potem rozprawili się z NRD wygrywając 2:0, a w ostatnim meczu decydującym o awansie do finału zmierzyli się z Brazylią. Brazylijczycy grali bardzo ostro, i byli nie mili w stosunku do kibiców Holandii. “Oranje” zasłużyli na zwycięstwo. Wygrali 2:0 i po raz pierwszy awansowali do finału. Brazylia zagra o 3 miejsce. Polacy dalej rozkoszowali się swoim pierwszym od 36 lat występem na MŚ. Po wyjściu z pierwszej rundy, kibice wierzyli że mogą osiągnąć znacznie więcej. W meczu ze Szwecją, Grzegorz Lato dał zwycięstwo polakom 1:0, jednak gdyby nie Jan Tomaszewski “Biało-Czerwoni” tego meczu raczej by nie wygrali. Polski bramkarz obronił rzut karny, i tym samym zwycięska passa została podtrzymana. Później wygrali z Jugosławią 2:1 i wszystko zależało od meczu z gospodarzami mistrzostw – RFN. Polska i Niemcy miały po tyle samo punktów, jednak gospodarze mieli lepszy bilans bramkowy więc Polska musiała wygrać. Mecz we Frankfurcie, poprzedziła wielka ulewa, a boisko przypominało jedną wielką kałużę. Piłka zatrzymywała się na murawie. W drugiej połowie Tomaszewski po raz drugi w tym turnieju obronił rzut karny, tym samym stając się pierwszym bramkarzem, który obronił 2 rzuty karne na jednych MŚ. Jednak RFN i tak zwyciężyło 1:0 po golu Gerda Mullera i to gospodarze awansowali do finału. Polsce została już tylko walka o 3 miejsce. W meczu o brąz Polacy po raz jedyny w historii pokonali Brazylię 1:0 i zdobyli brązowy medal. Gola na wagę 3 miejsca strzelił Grzegorz Lato i tym samym zdobył tytuł króla strzelców turnieju z 7 bramkami na koncie. W finale RFN spotkało się z Holandią. Mecz finałowy rozpoczął się sensacyjnie, już w 2 minucie rzut karny na bramkę zamienił Johan Neeskens i Holandia prowadziła 1:0. Niemcy przegrywali nie dotknąwszy nawet piłki. Jednak w 25 minucie sędzia podyktował jedenastkę dla RFN, którą wykorzystał Paul Breitner i było 1:1. Tuż przed przerwą akcja Niemców prawym skrzydłem. Zagranie do Gerda Mullera a ten pokonał holenderskiego bramkarza – 2:1 dla RFN. W drugiej połowie wynik się nie zmienił i Niemcy po raz drugi w historii zostali mistrzami świata. Franz Beckenbauer został pierwszym kapitanem, który wzniósł nowe trofeum.

Król strzelców turnieju:
G.Lato (Polska) – 7 goli

PODSTAWOWE INFORMACJE:
Miejsce: RFN
Data mistrzostw: od 13 czerwca do 7 lipca 1974 roku
Ilość drużyn: 16
Ilość sędziów: 30
Liczba meczy: 38
Ilość bramek: 97
Średnia goli na mecz: 2,55

Tak wyglądy mistrzostwa świata w 1974 roku w RFN. W następnym odcinku z serii „Historia MŚ” opiszę mundial 1978, który odbył się w Argentynie. Kolejny wpis pojawi się już w następną środę. Redakcja Piłkarski Świat zachęca do przeczytania następnych artykułów z serii „Historia MŚ” i nie tylko